dagboek 73
Dagboek
Dagboek 73
27 december
Er zijn weer een paar weken verstreken sinds ik nog iets in mijn dagboek heb geschreven maar we hebben het zo druk gehad dat daar gewoon de tijd niet voor geweest is.
November is een hele drukke maand geweest, de dag van de kat in Borgloon. Beestjes en baasjes in Hasselt en negen kittens om te socialiseren en te knuffelen om niet te vergeten drie krolse poezen die de pannen van het dak zingen. Ook zijn er de foto's gemaakt voor in de Woef dat uitgegeven word in januari, te samen met het artikel over de pixiebob.
Welke foto ze gekozen hebben is ook voor mij een verrassing. Verder wil ik Bettina en Marc Goetstouwers bedanken voor de prachtige foto's die ik nadien van hen gekregen heb want zij zijn de makers van de artikels over katten dat elke maand verschijnt in de Woef.
Beestjes en baasjes was ook dit jaar weer een groot succes, toch waren er heel wat mensen die nog nooit van de pixiebob gehoord hadden terwijl dit zo een prachtig ras is.
Ook wil ik Tatjana bedanken voor het doorsturen van de foto van Makené die ze verleden jaar genomen had, het is altijd fijn om die terug te zien.
Van Nicole kreeg ik een paar mooie foto's van PhiPhi, ze doet het heel goed en de buren en kinderen zijn gek op haar.
ze is weer gegroeid en je moet toegeven ze is een schoonheid, bedankt dat ik kan meegenieten en dat je me op de hoogte houdt.
Van Daphne kreeg ik deze mooie foto van Dio en Ferre, die twee zijn echt onafscheidelijk, nog bedank jan voor je hulp in Hasselt bij beestjes en baasjes. Door het ongeluk van Gino was zijn hulp meer dan welkom, ook dit meisje is ontzettend lief door het plots overlijden van haar maatje Chubby heeft ze wel getreurd maar de extra knuffels van haar baasjes maakten veel goed.
Ook Ina houd me op de hoogte van Leo en Val, ze zijn ontzettend lief en nergens bang van.
Ze zijn groot geworden, ook hen hoop ik volgend jaar terug te zien en te knuffelen.
Eliot denkt nog steeds dat val en Leo zijn kindjes zijn, ook wonen daar twee Britten, twee savannah's en twee Main Coon's.
Eros ben ik verleden week gaan bezoeken en hij is nog steeds een lieverd die heel erg verwend is door zijn baasjes maar ook hij is prachtig om te zien.
Hij is groot met mooie spots. het was heerlijk om hem terug te zien en terug te kunnen knuffelen.
We werden uitgebreid besnuffeld, was helemaal niet bang of schuw en we konden hem heel gemakkelijk op pakken.
Arlette woont in Leuven niet zo heel ver bij mij vandaan, Ze dacht dat Noa een beetje stout was maar uit hetgeen ze me vertelde had ik een ander vermoeden dus ben ik naar haar toegegaan, mijn vermoeden was juist. Ook al was hij nog maar 6 maanden het was echt vijf voor 12.
De hormonen gierden door zijn lijfje, hij is de zelfde week nog geholpen.
Ondertussen is ze verhuisd naar haar nieuw appartement en was Noa voor de eerste keer alleen toen ze naar haar werk vertrok.
Wat was hij blij toen hij haar terug binnen zag komen, dit is wat ze schreef.
Je had gelijk, Noa was zo blij van mij terug te zien, hij heeft 10 min als een baby in mijn armen gelegen, ik heb zelfs mijn jas niet kunnen uittrekken !! Hij had echt een blik van ” oef, ze is toch teruggekomen “ en hij volgde mij overal, stak zijn neusje mee in elk potje en kast die ik opentrok ! ik vrees dus dat het geen kat is om dagenlang alleen te laten, hij heeft zo een triestig snoetje gekregen en ik moet elke minuut van de dag aan hem denken dat die daar alleen zit te wachten en zit te hopen dat er iemand komt. Ik heb het daar misschien nog moeilijker mee dan hijzelf en versta nu heel goed de mensen die hun kinderen naar een kribbe moeten doen en moeten achterlaten.
Zoals jullie reeds weten was de derde en laatste bevalling van Menetoh heel zwaar daarom hebben we besloten dat dit haar laatste nestje zou zijn voor haar. Een paar kittens hebben het niet gehaald en we hebben hen begraven in de tuin met de andere kittens die er reeds begraven lagen. In het voorjaar gaan er een honderdtal krokussen bloeien. Onze Menetoh is mee verhuisd met haar laatste kitten Makela. Toen ze hoorden dat Menetoh gesteriliseerd ging worden hadden ze haar er ook graag bijgenomen zeker toen ze merkten hoe close die twee waren. Ze lagen ook altijd te samen in tegenstelling van de twee katertjes, die gingen zowel bij Makené als bij Mona Lisa tutteren en Mona vond alles goed.
Menetoh komt in Januari terug en word dan ook gesteriliseerd, een paar dagen later gaat ze dan terug. Ik weet nu al dat ik het moeilijk ga hebben als ze terug vertrekt maar ik weet dat ze daar gelukkig is en verwend word door het hele gezin.
Zoals je kan zien voelt ze zich al helemaal thuis bij Carine en Luc en ook de kinderen zijn dol op haar en zij op hen.
Trixie woont voortaan in Nederland bij Will Henderiks, waar ze heel gelukkig is.
Ze heeft een mooie grote tuin waar ze kan vertoeven in een rustige omgeving waar geen auto's een bedreiging vormen.
De papegaaien die er wonen kunnen zoveel lawaai maken als ze willen ze heeft er toch geen last van, door haar doofheid hoort ze het toch niet.
Hun vorige poes hebben ze tot hun grote verdriet moeten laten inslapen.
We hebben Will verleden jaar ontmoet bij beestjes en baasjes in Hasselt, een hele aardige man met een groot hart voor dieren.
In de zomer komt ze een maand logeren als haar baasjes op vakantie gaan, het gaat fijn zijn om haar terug te zien al houd Will ons wel op de hoogte.
Major tesse Megan woont niet langer meer bij ons maar reeds een paar maanden bij Jan, niet zo ver bij mij vandaan en drie huizen verder dan mijn kapster, dus haar ga ik nog het meest van al zien.
Nu ze er alleen woont zonder andere dieren op drie herten na gedraagt ze zich zoals een poes zich hoort te gedragen, normaal.
Het heeft wel een paar weken geduurd voor ze ontdooide maar nu ze weet dat ze de ongekroonde koningin is die het hele huis voor haar alleen heeft en ze geen aandacht moet delen is het prima.
Verleden week is ze een weekje op vakantie geweest, 't was net alsof ze thuis kwam, een hoop geblaas en gegrom van ellende heb ik haar dan maar boven op onze kamer gezet, beneden met de andere katten ging gewoon niet, nochtans deden die haar niets maar Megan is alleen naar mij en Gino lief maar naar soortgenoten niet dan verandert ze echt in een asociaal geval. Hoewel ik het in het begin spijtig vond dat ze onvruchtbaar was, ben ik nu wel blij dat ze nooit geen nakomelingen heeft gekregen.
Hopelijk lukt het nu om haar op dieet te zetten.